بررسی رفتار خوردگی و ویژگی مکانیکی پوشش فولاد آلومینیوم داده شده به روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی (peo)

فولاد یکی از پر استفاده ترین مواد مهندسی است که به خاطر ویژگی های مطلوب مانند استحکام و چقرمگی بالا، قابلیت ماشین کاری و هزینه های کاربردی پایین، بسیار مورد توجه بوده است. فولادهای ساده کربنی نقاط ضعفی همچون مقاومت کم در برابر خوردگی و سایش دارند. از میان روش های گوناگونی که برای پوشش دادن سطح فلزات بکار می رود، روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی (peo) روشی منحصر به فرد برای افزایش مقاومت به خوردگی و سایش است. به دلیل تشکیل اکسید متخلخل بر روی سطح فولاد نمی توان آن را به طور مستقیم با روش peo پوشش داد. از اینرو، نمونه های فولادی قبل از peo به روش غوطه وری داغ آلومینیوم دهی می شوند. در این پژوهش ابتدا بهینه سازی شرایط آلومینیوم دهی (دمای oc 720 و زمان 2 دقیقه ) تحقیق شد و سپس تغییر خواص سطحی فولاد ساده کربنی و ایجاد پلاسمای الکترولیتی با استفاده از جریان برق مستقیم در الکترولیت سدیم سیلیکات g/lit30 به انجام رسید. برای مطالعه اثرات ولتاژ و زمان پوشش دهی بر لایه های تولید شده، از تصاویر میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی (sem) استفاده شد. همچنین به منظور تعیین ساختار، فازها و اندازه کریستال ها از آنالیز پراش اشعه ایکس (xrd) و برای بررسی خواص مکانیکی از میکروسختی سنجی ویکرز استفاده شد. رفتار خوردگی نمونه ها توسط آزمون های پلاریزاسیون و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (eis) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که مورفولوژی سطح و مقاومت به خوردگی پوشش ها تحت تاثیر ولتاژ و زمان قرار می-گیرد. افزایش این دو پارامتر منجر به تولید پوشش با تخلخل کمتر و ضخامت بیشتر می شود. به طوری که بیشترین مقاومت به خوردگی در ولتاژ 600 ولت و زمان پوشش دهی 3 دقیقه به دست آمد.